นกสาลิกาเนื้อผง ของหลวงปู่สนิท ยุคแรก ท่านสร้างหลังปี พ.ศ. 2509 ลงมา
มีแบบตัวเล็ก เท่าเม็ดข้าวสาร หรือ รุ่นรองพิมพ์ และ อีกแบบเป็นพิมพ์ยืนตัวเดี่ยว
ซึ่งรุ่นรองพิมพ์ นั้น ศิษย์สร้างแม่พิมพ์ขึ้นมา และกดพิมพ์ มาจำนวนหนึ่ง แต่ไม่ค่อยสวย เล็กเท่าเม็ดข้าวสาร ซึ่งท่านได้บรรจุสาลิกาลงในตลับไม้เนื้อหอมขนาดใหญ่ประมาณ สองนิ้วครึ่ง และ ภายในบรรจุสีผึ้งสีแดง เพราะผสมสีเสียด มีตะกรุดสามกษัตริย์ เงิน ทอง นาค ปลาตะเพียนเงิน ปลาตะเพียนทอง นางกวักเนื้อตะกั่ว สร้างไม่ถึง 100 ชุด คนที่ได้ในยุคนั้น ส่วนใหญ่เป็นแม่ครัว นิยมใส่ในเชี่ยนหมาก พกติดตัวเวลาใช้สำหรับสีปาก และประธานที่ช่วยงานสำคัญของหลวงปู่
จึงทำการแกะแม่พิมพ์ มาใหม่ โดยหล่อจากปูน เป็นแบบแม่พิมพ์ประกบ เท่าที่พบในพิพิธภัณฑ์ หลวงปู่สนิท มีเหลืออยู่สามพิมพ์ ที่ชำรุด ซึ่งแบ่งลักษณะ ได้สองแบบใหญ่ๆ คือ พิมพ์ยืนเดี่ยวปากสั้น และ พิมพ์ยืนเดี่ยวปากยาว ซึ่งลักษณะที่พิมพ์ออกมา ทำให้นกสาลิกามีตะเข็บแม่พิมพ์รอบตัว และฐานของนกสาลิกาก็จะสูงต่ำไม่เท่ากัน ปากของนกสั้นยาว เห็นชัดเจน ขนาดโดย ประมาณ 0.6 x 1.5 x 2 ซม. ด้านปีกซ้าย และด้านปีกขวา จะติดลึกไม่เท่ากัน นกส่วนใหญ่จะเบี้ยวไปทาวขวา เนื่องจากแม่พิมพ์สร้างไม่ได้มาตรฐาน
ผงส่วนใหญ่ที่สร้างสาลิกา รุ่นนี้ จะเป็นผงพุทธคุณต่างๆ ที่หลวงปู่ได้ร่ำเรียนมา กาฝาก 108 ผงว่าน 108 ส่วนใหญ่จะแก่ผงที่ท่านทำ
การปลุกเสก โดยหลวงปู่สนิท ท่านทำการเสกเดี่ยว แล้วจึงนำเข้าพิธีพุทธาภิเษกใหญ่อีกครั้ง ก่อนจะแจกจ่ายให้ญาติโยม